Mijn hek is van de dam. Sinds net nog een beetje meer… Kan niet meer stoppen. Met schrijven. Denken. Voelen. Delen. Dat deed ik al, veel. Behalve Delen dan… En nog niet heel veel Doen… Dat laatste zit mij wel een beetje dwars, en ik merk ook dat dat DOEN nog op zich laat wachten, omdat ik nergens nog een échte JA op heb gevoeld, qua Doen… Wel bij een aantal dingen écht Niet-Doen…
Voor de Kinderen…
Dat is wat mij de laatste jaren, weken en zeker de afgelopen dagen weer nóg sterker bezig houdt. Voor de kinderen. Tijdens de Volle Maans Avond vorige week vrijdag voelde ik het ook zó sterk. Voor de kinderen…
Ongeacht, hoe jij, hoe ik, wie dan ook, zich voelt in deze Grootse situatie waar we allemaal in zitten. Ongeacht. De grote vraag (voor mij) is elke keer weer: in wat voor een Wereld wil ik, willen wij, wil jij, willen jullie dat onze Kinderen opgroeien? Ik beschouw eigenlijk iedereen als Kind. Een Kind van Moeder Aarde. Zoals mijn zoontje ook altijd zegt: “Je blijft altijd kind, van je ouders, ook als je ouders dood zijn.”
En als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, draag je nu eenmaal verantwoordelijkheid voor de kinderen die nog Kind Zijn. Ook al dragen veel van deze kinderen nu al zoveel eigen Wijsheid in zich. En je draagt ook verantwoordelijkheid voor het Kind in jou… Jouw innerlijke Kind.
In wat voor een Wereld wil ik dat onze Kinderen, álle Kinderen, opgroeien? En de kinderen die nog mogen komen?
Ik heb zelf kinderen. Twee. Twee prachtige Zielen. Eigenlijk vier. En twee daarvan zijn niet in deze fysieke wereld. Als moeder heb ik altijd héél sterk gevoeld dat ik ze Vrij wil laten Zijn. Vrij ‘maken’, zodat ze kunnen Vliegen als ze groter zijn en het nest verlaten. Vlieg! Ze op een manier laten groeien dat ze sterke vleugels ontwikkelen, die hun overal naartoe kunnen dragen. Waar en hoe, dat doet er niet toe. Als ze maar hún Weg kunnen Vliegen!
En jezus, echt, wat een job is dat… Een Prachtige Job, en ook een hell-of-a-Job! Want als je het goed en wel bekijkt, vanuit het Adelaarsperspectief voor mijn part, dan hebben ‘we’ er een best een on-vrije Wereld van gemaakt? Diepgeworteld in allerlei systemen en regels, bijna onzichtbaar zelfs, waarbij ‘het’ Onder-wijs een grote rol speelt. Nou, eerlijk gezegd, het begint al bij het ‘aangeven’ van je kindje als hij of zij net vers geboren en nog niet opgedroogd in je armen ligt. Het woord alleen al: aangeven. Twee dagen later heb je een nummer in je brievenbus dat hoort bij jouw Mensenkindje… Redelijk bizar toch? En dan gaat het systeem draaien… Ooit opgezet met, daar ga ik voor het gemak nog even vanuit, de ‘juiste’ bedoelingen, geloof ik dat het hele gebeuren ondertussen de plank behoorlijk mis slaat.
En ik weet ook dat ik al meer concessies heb gedaan in wat ik voor mijn kinderen wens, dan ik eigenlijk had gewild… Omdat het Leven zich aandiende zoals het zich aandiende…
Door gesprekken die ik de afgelopen dagen/weken heb gehad met verschillende mensen en coaches voor mijn werk, kom ik steeds dichter en dichter bij het ‘waarom’ ik doe wat ik doe, voor zover ik dat nog niet wist: ik wil mensen een stukje op weg helpen om zichzelf Vrijer te maken. Alle mensen. Vrijer in hun zelf, zodat de weg naar heel dichtbij hun zelf beter zichtbaar wordt. En daardoor beter te bewandelen. Dat is een reden. Vrij van dat wat niet van jou is. Vrij van trauma. Vrij van systemen. Omarmen wat wél van jou is. En van alle delen in jezelf houden. Diep verbonden met de natuur. Jouw Grootsheid weer voelen en léven. Iets wat natuurlijk ook echt mijn eigen pad is met alle hobbels en bobbels en keihard op mijn bek gaan die daar bij horen. Het is geen zijden paadje…
Van de week werd het nog helderder waarom ik Nu écht een enorm drive voel om te groeien… En, ja, ook dat, om gewoon keihard veel geld te kunnen verdienen. Hoe weet ik nog niet, het is in proces zal ik maar zeggen, en alle hulp is welkom…
Het klinkt misschien raar als ik het zeg, en de reden waarom ik voel dat het écht Tijd is om Overvloed te creëren is omdat ik heel diep voel dat ik mijn kinderen Vrij wil kopen. Ja, kopen. Zo voelt dat. Het systeem uit! En niet alleen mijn kinderen. Als het even kan álle Kinderen. Alle Kinderen. Allemaal.
Overvloed creëren, zodat we ons allemaal Vrij kunnen kopen, en vooral Onze Kinderen. Zoiets. Als het idioot klinkt, so be it. Crealiseer je mee? Zodat we een enorm groot web van superdraagkracht kunnen maken? Waar iedereen die het nodig heeft, ook op terug kan vallen? Opgevangen wordt?
Ik weet echt niet hoe te beginnen. Gewoon niet. Echt niet. En alleen gaat het mij al helemaal niet lukken! So far doe ik wat ik kan. En het voelt als niet Genoeg… Verre van…
…
Voor de Kinderen…
Zo veel Liefde. Zo veel.
~
©Nanna Nicole – Medizijnsvrouw